فیلم سینمایی  فسیل در دو مقطع زمانی روایت می‌شود. بخش اول فیلم، مخاطب را به سال‌های 1356 و 1357 می‌برد، دورانی که شور و هیجان انقلاب در جامعه موج می‌زد و موسیقی نیز از این فضا بی‌تأثیر نبود. “بلک‌داگز” با موسیقی راک خود سعی در بیان اعتراضات و آرمان‌های جوانان آن دوره دارند، اما در این مسیر با چالش‌ها و محدودیت‌های متعددی از سوی ساواک روبرو می‌شوند.

در بخش دوم فیلم سینمایی  فسیل، به سال‌های پس از انقلاب می‌رویم و شاهد سرنوشت شخصیت‌های داستان در فضایی کاملاً متفاوت هستیم. آنها که زمانی در اوج آرزوها و آمال خود بودند، حال با گذر زمان و دگرگونی‌های جامعه، رویاهایشان رنگ باخته و حسرت گذشته در وجودشان ریشه دوانده است.

فیلم سینمایی  فسیل،کمدی-درام محصول سال 1401 به کارگردانی کریم امینی، نویسندگی حمزه صالحی و تهیه‌کنندگی سیدابراهیم عامریان، برگی از تاریخ پر فراز و نشیب موسیقی ایران را در دوران پیش از انقلاب به تصویر می‌کشد. این فیلم با روایت داستان سه دوست به نام‌های اسی، صفا و محسن که گروه موسیقی “بلک‌داگز” را تشکیل داده‌اند، به تلاش‌ها و فراز و نشیب‌های آنان در مسیر شهرت و محبوبیت می‌پردازد.

بازیگران و نقش‌آفرینی‌ها:

بهرام افشاری در نقش اسی، خواننده و رهبر گروه “بلک‌داگز” که با شور و اشتیاق فراوان به دنبال موسیقی و محبوبیت است.
هادی کاظمی در نقش صفا، شاعر و ترانه‌سرای گروه که با طنازی و بذله‌گویی، روح گروه را شاداب نگه می‌دارد.
ایمان صفا در نقش محسن، گیتاریست گروه که با مهربانی و فداکاری، همواره حامی دوستان خود است.
الناز حبیبی در نقش مریم، دختری که با ورودش به زندگی اسی، مسیر داستان را دستخوش تغییر می‌کند.
موسیقی و فضا:

موسیقی نقش مهمی در فسیل ایفا می‌کند. آهنگ‌های راک گروه “بلک‌داگز” که توسط فردین خلعتبری ساخته شده‌اند، به خوبی حال و هوای فیلم را به مخاطب منتقل می‌کنند.

فضا و طراحی صحنه فیلم نیز به گونه‌ای است که حس و حال دوران پیش از انقلاب را به خوبی تداعی می‌کند. استفاده از لباس‌ها، مدل موها و اشیاء مربوط به آن دوره، به باورپذیری داستان کمک می‌کند.

نکاتی در مورد نقد فیلم:

نوستالژی و حسرت: فسیل با به تصویر کشیدن دوران پرشور و پرحادثه پیش از انقلاب، حس نوستالژی را در مخاطب برمی‌انگیزد.
انتقاد اجتماعی: فیلم به طور ضمنی به برخی از مسائل و مشکلات جامعه آن دوران، مانند سانسور و محدودیت‌های اعمال شده توسط ساواک، اشاره می‌کند.
طنز و شوخ طبعی: فسیل در عین حال که فیلمی جدی و تأمل‌برانگیز است، از لحظات طنز و شوخ طبعی نیز بی‌بهره نیست.
در پایان:

فسیل فیلمی خوش‌ساخت و سرگرم‌کننده است که با روایت داستانی جذاب و شخصیت‌های دوست‌داشتنی، مخاطب را به سفری در دل تاریخ موسیقی ایران می‌برد. این فیلم می‌تواند برای کسانی که به دنبال فیلمی متفاوت و باکیفیت هستند، گزینه مناسبی باشد.

عوامل موفقیت:

بازی‌های درخشان و باورپذیر بازیگران
موسیقی متن قوی و متناسب با حال و هوای فیلم
کارگردانی روان و قابل قبول
فیلمنامه‌ای که به خوبی روایتگر داستان است
جوایز و افتخارات:

فسیل در سی‌و‌نهمین جشنواره فیلم فجر در 11 رشته نامزد دریافت جایزه شد و در نهایت 5 سیمرغ بلورین را از آن خود کرد، از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش اول مرد (بهرام افشاری).
این فیلم همچنین در جوایز سینمایی آسیا پاسیفیک 2023.